Мораль это википедия: Мораль — Википедия

мораль — Викисловарь

Морфологические и синтаксические свойства

мо-ра́ль

Существительное, неодушевлённое, женский род, 3-е склонение (тип склонения 8a по классификации А. А. Зализняка).

Корень: -мораль- ^{[Тихонов, 1996]}.

Произношение

• МФА: ед. ч. [mɐˈralʲ]  мн. ч. [mɐˈralʲɪ]

Семантические свойства

Значение

1. неисч., книжн. нравственное учение; свод правил нравственности, этики ◆ Сегодня в нашем обществе насаждается потребительское мировоззрение, поощряются эгоистические устремления человека, попирается христианская мораль с её жертвенностью и устремленностью к высшим идеалам. «Обращение церковно-общественного форума «Духовно-нравственные основы демографического развития России»», 2004 г. // «Журнал Московской патриархии» (цитата из Национального корпуса русского языка, см. Список литературы)
2. неисч. нравственность, поведение с точки зрения правил нравственности ◆ Человек невысокой морали.
3. исч. вывод из чего-нибудь; нравственный урок ◆ Мораль сей басни проста как правда: такое в жизни бывает, что ни в сказке сказать, ни пером описать! Анна Берсенева, «Возраст третьей любви», 2005 г. (цитата из Национального корпуса русского языка, см. Список литературы)
4. исч., разг. нравоучение, наставление ◆ Выглянула из двери, повиснув на костылях, пожилая, встрёпанная, читает мораль. И. Грекова, «Перелом», 1987 г. (цитата из Национального корпуса русского языка, см. Список литературы) ◆ Она была их утешительницей, душеприказчицей, казначеем, лекарем и духовною матерью: ей первой бежал солдатик открыть свое горе, заключавшееся в потере штыка, или в иной подобной беде, значения которой не понять тому, кто не носил ранца за плечами, — и Катерина Астафьевна не читала никаких моралей и наставлений, а прямо помогала, как находила возможным. Н. С. Лесков, «На ножах», 1870 г. (цитата из Национального корпуса русского языка, см. Список литературы)

Синонимы

1. —
2. нравственность
3. —
4. нравоучение, наставление

Антонимы

Гиперонимы

1. —
2. —
3. вывод
4. —

Гипонимы

Родственные слова

Этимология

Происходит от лат. moralis «моральный, нравственный», из mos (род. п. moris) «нрав, обыкновение, обычай», далее из неустановленной формы. Термин moralis введен Цицероном как калька с др.-греч. ἠθικός «нравственный, этический».

Фразеологизмы и устойчивые сочетания

Перевод

Библиография

Для улучшения этой статьи желательно: Добавить все семантические связи (отсутствие можно указать прочерком, а неизвестность — символом вопроса) Добавить хотя бы один перевод для каждого значения в секцию «Перевод»

Мораль Википедия

Мора́ль (лат. moralitas, термин введён Цицероном^[1][2] от лат. mores «общепринятые традиции») — принятые в обществе представления о хорошем и плохом, правильном и неправильном, добре и зле, а также совокупность норм поведения, вытекающих из этих представлений^[3][4].

Иногда термин употребляется по отношению не ко всему обществу, а к его части, например: христианская мораль, буржуазная мораль и так далее. В тех языках, где, как, например, в русском, помимо слова мораль употребляется слово нравственность (в немецком — Moralität и Sittlichkeit), эти два слова чаще выступают в роли синонимов или каким-то образом концептуализируются для обозначения отдельных сторон (уровней) морали, причём концептуализации такого рода носят по преимуществу авторский характер. Мораль, принятая и преобладающая в том или ином обществе, называется общественная мораль. Мораль изучает отдельная философская дисциплина — этика.

Философия[ | ]

Один из первых известных нам философов, задававшихся вопросами морали — основатель античной школы скептицизма древнегреческий философ Пиррон^[5].

Пиррон сформулировал принцип морального релятивизма — представлении о том, что нет никаких рациональных причин предпочитать одни моральные принципы другим, мораль зависит от общества. Аморальные поступки одних вполне укладываются в моральные нормы для других мест или другого времени. Согласно моральному релятивизму, добро и зло — относительные понятия^[5].

Ф. Ницше также придерживался морального релятивизма, например, он отметил, что мораль различна у рабовладельца и раба^[5].

Ницше также заявил, что власть имущие навязывают свои моральные ценности и принципы всему обществу, которое подчиняется и в итоге оценивает поступки с поз

моральный — Викисловарь

Морфологические и синтаксические свойства[править]

мо-ра́ль-ный

Прилагательное, относительное и качественное, тип склонения по классификации А. Зализняка — 1*a. Сравнительная степень — мора́льнее, мора́льней, помора́льнее, помора́льней.

Производное: мораль ➔ мораль + н + ый (суффиксальный).

Корень: -мораль-; суффикс: -н; окончание: -ый ^{[Тихонов, 1996]}.

Произношение[править]

• МФА: [mɐˈralʲnɨɪ̯] 

Семантические свойства[править]

Значение[править]

1. только полные формы; связанный, соотносящийся по значению с существительным мораль ◆ В результате длительных наблюдений за жизнью людей с этой точки зрения я пришёл к выводу, что сексуальная свобода явилась проявлением и в то же время одной из причин моральной деградации людей. А. А. Зиновьев, «Русская судьба, исповедь отщепенца», 1988–1998 гг. (цитата из Национального корпуса русского языка, см. Список литературы) ◆ Он считал, что лучше самому испытать несправедливость, чем причинить её другим, что «заботясь о счастье других, мы находим своё собственное» и что «человек любящий божественнее человека любимого», — эти моральные принципы Платона подготовили античный мир к восприятию христианства. Александр Маркович, «На пути к абсолютной морали» // «Вестник США», 2003 г. (цитата из Национального корпуса русского языка, см. Список литературы)
2. cвойственный морали, характерный для неё ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).
3. соответствующий требованиям морали; высоконравственный ◆ В одних случаях индивид, совершая моральный поступок, может подчинять своё поведение нормам общественной морали и права как некоей силе, которая как долг противостоит его личному влечению; долг осуществляется вопреки личным влечениям и мотивам. С. Л. Рубинштейн, «Основы общей психологии», Части 4–5, 1940 г. (цитата из Национального корпуса русского языка, см. Список литературы)
4. содержащий в себе нравоучение, поучение ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Синонимы[править]

1. этический, нравственный
2. ?
3. высоконравственный, этичный
4. ?

Антонимы[править]

1. ?
2. ?
3. аморальный, неэтичный, безнравственный
4. ?

Гиперонимы[править]

1. ?
2. ?
3. ?
4. нравоучительный, поучительный

Гипонимы[править]

1. ?
2. ?
3. ?
4. ?

Родственные слова[править]

Этимология[править]

Суффиксное производное от существительного мораль, далее из лат. moralis «моральный, нравственный», из mos (род. п. moris) «нрав, обыкновение, обычай», далее из неустановленной формы. Термин moralis введен Цицероном как калька с др.-греч. ἠθικός «нравственный, этический».

Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]

Перевод[править]

Метаграммы[править]

Библиография[править]

Морфологические и синтаксические свойства[править]

мо-ра́ль-ный

Прилагательное, относительное и качественное, тип склонения по классификации А. Зализняка — 1*a. Сравнительная степень — мора́льнее, мора́льней, помора́льнее, помора́льней.

Корень: -мораль-; суффикс: -н; окончание: -ый ^{[Тихонов, 1996]}.

Произношение[править]

• МФА: [mɐˈralʲnɨɪ̯] 

Семантические свойства[править]

Значение[править]

1. связанный с духовной жизнью человека; внутренний, душевный ◆ Отсутствует пример употребления (см. рекомендации).

Синонимы[править]

1. духовный, психологический

Антонимы[править]

1. материальный

Гиперонимы[править]

1. внутренний, душевный

Гипонимы[править]

1. ?

Родственные слова[править]

Этимология[править]

Суффиксное производное от существительного мораль, далее из лат. moralis «моральный, нравственный», из mos (род. п. moris) «нрав, обыкновение, обычай», далее из неустановленной формы. Термин moralis введен Цицероном как калька с др.-греч. ἠθικός «нравственный, этический».

Фразеологизмы и устойчивые сочетания[править]

Перевод[править]

Библиография[править]

Мораль — Уикипедия

Мораль (латын moralіs – әдет-ғұрып) – адамдар мен әлеуметтік бірлестіктер арасындағы қарым-қатынастарды реттейтін қағида; адамның мінез-құлқын реттеу қызметтерін атқаратын әлеуметтік институт. Мораль әлеуметтік шындықтың этикалық сапаларын (ізеттілік, мейірбандық, әділеттілік, мінез-құлық, әдет-ғұрып, т.б.) бейнелейтін қоғамдық сананың ерекше нысанына жатады. Моральдың бірқатар ерекшеліктері бар:

• Моральдық ережелер мен талаптар қоғамның ғасырлар бойы қалыптасқан құндылық негізін құрайды және жалпылама сипатта болады;
• Моральдық қағидалар мен сезімдер нормативті, міндетті, тиісті болып табылады;
• Мораль әлеуметтік мұраттың бір түріне жатады, ол күнделікті тұрмыс қалыптарынан жоғары қойылады;
• Мораль мемлекеттік күшпен танылмайды, ол адамның еркіндігі аясымен байланысты.

Мораль — тарихи кұбылыс, этиканың зерттеу объектісі. Мораль деп — белгілі бір қоғамдағы өмір сүріп жатқан адамдар арасында қалыптасқан адамгершілік құлық нормалары мен ұстанымдарының жиынтығын айтамыз. Мораль жеке адамның қоғамда өмір сүре алу, басқалармен үйлесімді қарым-қатынаста болу кабілетін танытады. Басқаша тұжырымдайтын болсақ, мораль — ізгілік, адамгершілік ережелерінің жиынтығы екен. Моральдык нормаларды ұстану арқылы әрбір жеке тұлға өзінің адамгершілік, ізгілік қасиеттерін қалыптастырады. Мораль адамдардың бірлесе өмір сүруге дағдылану нәтижесінде, қарым-қатынас жолында туындап отырған қарама-қайшылықтардан шығу барысында тарихи түрде қалыптасқан. Мораль өзінің түп-тамырымен сонау қадым замандарға жалғасып жатыр.

Бізді өзіміздің ең көне тегімізден алшақтататын уақыт аракашықтығына орасан зор екендігін көзге елестету үшін мынадай шаманы алуға болады. Адамның қалыптасуының тарихи кезеңін тұтас жүз пайыз деп алсақ, соның тек бір пайызы ғана біздің «өз есімізді білген» тарихи уақыт болып табылады. Яғни адамзаттың мақтан тұтар бес-алты мың- жылдық мерзімдегі мәдени-өркениеттік кезеңі оның алдындағы адамзаттың қапастағы «тарихымен» салыстырғанда түкке тұрмастай шамада. Ол — бізге таңсық, түсінгенімізден түсінбегеніміз көп уақыт мерзімі.^[1]

Адамдардың бірлесе өмір сүру тәжірибесінен, мәдениеттің дамуынан Моральдық нормалар шыққан және оның орындалуын қоғамдық пікір қадағалап отырады. Ынтымақтастық пен адамгершілікті нығайтатын қалыптар Мораль ережелері болып қабылданады. Жеке тұлға қоғамның әдеп мәдениетін игеру барысында өз мінез-құлқын реттей алатын қабілетке ие болып, айналасында болып жатқан оқиғаларға Моральдық баға бере алады. Нәтижесінде адам кісілік қасиеттерін дамыта алатын субъектіге айналып, оның бойында ар-ұят, жауапкершілік, парыз, намыс, ізгілік секілді жоғары Моральдық, кісілік қасиеттер қалыптасады. Моральдық сана тек таңдау мүмкіндігі бар жерде ғана әрекет етеді. Мәжбүрлеп істелген іске Моральдық баға беру қиын. Сондықтан Моральдық санада мотив, пиғыл, мақсат мәселелері алдыңғы қатарға шығады. Моральдық сананың үш сатысы болады. Біріншісі, адамның ішкі тылсым дүниесін, яғни Моральдық қажеттіктер мен қабілеттерді, эмоциялар мен сезімдерді, т.б. қамтиды. Әдептік сананың екінші сатысына рационалды ақыл-ой елегінен өткен Моральдық түсініктер жатады. Рационалды Мораль, әдетте әр түрлі әдептілік ережелерінен, адамгершілік туралы этик. теориялардан тұрады. Моральдық сананың үшінші сатысы Моральдық интуиция (түйсік) болып табылады. Моральдың негізгі бөлігіне іс-әрекет, мінез-құлық жатады. Моральдық мінез-құлықта мотив-мақсатты, құрал мен нәтижені айыра білу қажет. Әлеуметтік қатынастардың түрлі салаларына сәйкес кәсіптік, отбасылық, тұрмыстық, т.б. Мораль түрлері айқындалады.^[2]

Қазақ ойшылдары мораль хақында[өңдеу]

Қазақ мәдениеті түркілер өркениеті мен араб-мұсылман өркениетінің тоғысуында дүниеге келген. Қазақ халқының адамгершілік туралы ой-толғаныстарын осы екі мәдени кеңістіктің ықпалын өз бойында тоғыстырған қазіргі исі түріктердің ұстазы әл-Фарабиден бастаған жөн.

Әл-Фараби[өңдеу]

Мәдениет тарихына қысқаша шолу жасап өтер болсақ, ортағасырлық Шығыстың, Батыс Еуропаның мәдени дамуынан әлдеқайда алда тұрғандығын білеміз. Орта ғасырлардың өзінде-ақ араб-мұсылман өркениетінің аймағында ренессанстық сипаттар пайда болған: біріншіден, қалалық мәдениет өркендеген; ғылым-білімге басты назар аударылған; антикалық мұра қолға алынып, аудармалар жасалынып, грек философтарының жолын қуушылар (перипатетиктер, неоплатониктер) пайда болған.
Шырыс перипатетизмінің немесе Аристотельдің жолын қуушылардың бірі, дүние жүзі ғалымдарының «екінші ұстазы» атағына ие болған әл-Фараби этиканы —жақсылық пен жамандықты, ажыратуға мүмкіндік беретін ғылым деп қарады. Әл-Фараби грек этикасының орталық ұғымы — эвдемонаны өзінің этикалық шығармаларына арқау етіп алады. «Бақытқа жол сілтеу» трактатында ұлы ұстаз о дүниенің баянсыз бақыты туралы емес, тірі адамның шынайы өміріндегі бақыты туралы сөз қозғайды. Оған жету үшін адам өзін-өзі үнемі жетілдіріп отыруы тиіс. Бір сөзбен айтқанда, әл-Фараби адамдардың өзі көздеген мақсатына жетуі оның өзіне ғана байланысты екенін айтады. Адам рухани жағынан үнемі өзін-өзі жетілдіріп отыруы тиіс. Адам ақиқатқа, айналадағы дүниені танып-білу арқылы ғана жетеді деп түйін жасайды.
Әл-Фарабидің этикалық көз-қарасты танытатын тағы бір шығармасы — «Қайырымды қала тұрғындарының көз-қарасы». Онда философ полистің тұрғындары бақытты болуы үшін оны жақсы әкім басқаруы керек деп ұғады. Жақсы әкім сипаттамасы мынадай: әділ, инабатты, мейірімді, жан-жақты білімді, жақсылыққа жаны құмар, батыл, жомарт жан. Жеке адамның бақыты жалпы қоғам бақытына ұласады деп есептеген Фараби эвдемоналық күйі де мүмкін.

Жүсіп Баласұғұни[өңдеу]

Жүсіп Баласағұни — данышпан, ойшыл, философ. Оның адамгершілік ұстанымдарын, түркілер дәуірінің талап-тілектері тұрғысына жататын «Құтты білік» поэмасының басты идеясы деген. Біріншісі — мемлекетті дұрыс, әділеттік ұстанымы; екіншісі — баққонсын деген тілек; үшіншісі — ақыл; ал төртіншісі — қанағат-ынсап мәселесі. Жүсіп аталған ұстанымдардың прототиптері патшаны әділдіктің бейнесі деп; оның уәзірі бақ-дәулет тұрғысынан; ақыл-парасат көрінген — Ұғдүлміш бейнесі; ал қанағат-ынсап мәселесін Дәруіш Одғұрміш арқылы көрсетеді. Дидактикалық, яғни тәлім-тәрбиелік сарында жазылған бұл «Құтты білік» шығармасында әдеіттілік, мораль мәселесі көп қозғалады.

Абай[өңдеу]

Абай этика тақырыбын қозғағанда, иман мәселесіне көп көңіл аударады. «Иман» термині қазақ санасына мұсылманшылық арқылы енген. Ол арлылық синонимі болып табылады.
«Ұят кімде болса, иман сонда» деген мақалды Абай өзінің отыз алтыншы сөзіне негіз етіп алып, ұят түсінігін талдайды. Ақын ұятты екі түрге бөледі: надандықтан туындайтын ұят; иманға қатысты шын ұят. Олардың айырмашылығы ұяттың пайда болуының себептерінде. Біріншісі — не шариғатқа, не ақылға терістігі жоқ болса да өзінен-өзі қысылатын жалқаулық, жалтақтық, қорқақтық, жігерсіздік, жауапсыздықтан туындайды. Екіншісі — не шариғатқа, не ақылға, не адамгершілікке кесел тигізетін, не нәпсінің жолында абыройға нұқсан келтіруден басталатын, өзіңе ішкі жаза тарттыратын жоғары сезім. «Ұят деген адамның өз бойындағы адамшылығы, иттігілді ішіңнен өз мойныңа салып, сөгіп, қылған қысымның аты«, — деп анықтайды Абай.
Бастапқы мағынасы тұрғысынан болсын, санаға ену жолынан болсын иман ұғымында діни мазмұн басым екендігіне қарамастан, Абай иманды адамшылық өлшемі ретінде қабылдайды. Абайдың түсінуінше, білуге құмарлықты шектеу, талаптанбау, өз әрекетіңе салғырт қарау — имансыздық.
Абай өз халқының бойындағы оң қасиеттермен қатар оғаш қылықтарды, теріс мінездерді қатты сынға алған. Оның бәрімізге жастайымыздан белгілі:

Өсек, өтірік, мақтаншақ,

Еріншек, бекер мал шашпақ…

өлең жолдарында қазақ бойындағы, тұрмысын тоқ санап, жайбарақаттыққа салынған надандық кейпі іш ашитындай туралықпен берілген.
Абай отыз төртінші қара сөзінде «Адам баласына адам баласының бәрі — дос» дейді. Мына дүниенің шолақтығын біле тұра, бір-бірімен өшігіп, не болса соған көрсе қызарлық жасап, жауласудың адам жанына берері шамалы деп тұжырымдайды. Абай өз ұрпақтарына «Адам бол!» деп уағыз айтып кеткен жан.

Шәкәрім[өңдеу]

Шәкәрім — Абайдың жолын қуған інісі, ол өз өмірін жамағатының болашағына арнаған. Шәкәрімнің «Үш анығында»:

Еңбекпенен, өрнекпен

Өнер ойға тоқылса,

Жайнар көңіл, қайнар өмір

Ар ілімі оқылса.

Моральды «ар ілімі» деп танитын Шәкәрім адамгершілік құлық хақында көп ой қозғайды. Ол адам жолы дегеніміз — адам баласына пайдасын тигізу, жақсылық ету деп түсіндіреді. Ол үшін адам өз бойындағы кемшіліктерден арыла білуі керек, сөйтіп өз ар-ұжданына кір келтірмейтіндей өмір сүруі керек. Ар-ұжданның мазмұнын ынсап, әділет, мейірім құрайды деп түсінетін автор оларды адамптылық ұғымымен байланыстырады.
Анық бақ деп айтарлық үш нәрсе бар:

Кірсіз ақыл, мінсіз сөз, адал еңбек.

Бұл үшеуі біріксе, сорды жоймақ

Шын бақ осы деп бұған ақыл тоймақ —

дей келе Шәкөрім жоғары құндылықтарды атап өтеді.
Ар-ұждан тіпті о дүниеде де бар нәрсе деп есептейді. Оның бар екеніне дәлелсіз сену қажет. «Егер бір адам жанның өлген соңғы өмірі мен ар-ұждан соның азығы екеніне әбден нанса, оның жүрегін еш нәрсе қарайта алмайды. Адам атаулыны бір бауырдай қылып, екі өмірді де жақсылықпен өмір сүргізетін жалғыз жол — осы мұсылман жолы сияқты!» — дейді Шәкәрім «Үш анығында»:

Кісіге адамшылдық неге керек?

Адамдық — өзге айуаннан артық демек.

Ит талаған төбеттен қалай дейсіз,

Аямай әл келгенін жұлып жемек.^[3]

Дереккөздер[өңдеу]

1. ↑ Қоғамдық білім негіздері: Жалпы білім беретін мектептің қоғамдық-гуманитарлықбағытындағы 10-сыныбына арналған окулық / Ә.Нысанбаев, Ғ.Есім, М.Изотов, К.Жүкешев, т.б. – Алматы: «Мектеп» баспасы, 2006 жыл. ISBN 9965-33-570-2
2. ↑ Саяси түсіндірме сөздік. – Алматы, 2007. ISBN 9965-32-491-3
3. ↑ Қоғамдық білім негіздері: Жалпы білім беретін мектептің қоғамдық-гуманитарлық бағытындағы 10-сыныбына арналған окулық / Ә.Нысанбаев, Ғ.Есім, М.Изотов, К.Жүкешев, т.б. – Алматы: «Мектеп» баспасы, 2006 жыл. ISBN 9965-33-570-2

• Жарықбаев Қ., Алдамұратов Ә., ұабитов Т., Әдеп негіздері, А., 1997.

Моральная игра — Википедия

Википедия, свободная энциклопедия.

I Morality Plays o Moralities (comunemente tradotti come Moralità ) Эрано форма драматического искусства и религиозного искусства, которое было создано в Ингильтерра, где было только начало прекрасного Quattro. I components così Definiti erano scritti in lingua volgare ed in versi.

Я морально играет Trovano origine dalla danza macabra (irruzione della morte nella vita dell’uomo e consguente terrore che provoca la condanna dei peccati), e dall’ars morendi (motivo del viaggio e del rito di purificazione nella Certezzdenazione Finale).I Morality Plays звучит, как центральная жизнь жизни и смерти, костюмы в стиле софистических аллегорических произведений в стиле и лингваджо, философские драмы и телеологические произведения, созданные умом. Rientrano nel novero религиозной драмы и rappresentano una «evoluzione» delle sacre rappresentazioni e dei Mystery plays, sebbene si distacchino da entrambi per l’introduzione dell’elemento uomo messo a confronto con i valori.

Gli argomenti delle moralità, sebbene semper a carattere prevalentemente Religioso, si staccavano dalla storia biblica, portando in scena non pi scene della passione dei santi o di Cristo ma rappresentazioni dei santi o di Cristo ma rappresentazioni dei santi o di di Cristo ma rappresentazioni dell’aliuomo le virti confronto le confronto treologic ei loro opposti, ossia, la miscredenza, la disperazione e l’odio, che hanno origine dai sette vizi capitali.La drammaturgia si legava в этом режиме аллего потребления medievale di visualizzare Concetti Astratti tramite figure allegoriche e simboli materialmente riconoscibili ed antropomorfi.

I temi trattati riguardano l’idea della morte, della solitudine, della caducità delle cose terrene, la lotta tra il bene e il male per il owno dell’anima dell’uomo.

Человечество lotta con la morte nell’Everyman

Игра морали на английском языке, ne sono giunti a noi una dozzina, di cui il più antico e moono è The Castle of Perseverance (il Castello della Perseveranza), strutturato da 3650 versi e composto da autore ignoto intorno al 1425 приблизительно.Protagonista è Mankind (Umanità), иль его жизни для luoghi di Avarizia, Dio, Mondo e Carne circondato dai vizi e dalle virtù che, rispettivamente, lo tentano e lo consigliano, permettendogli di raggiungere il castello.

Il Morality Play самая известная игра Everyman , della fine del Quattrocento (1495 приблизительно), 921 версия. Главный герой, Ognuno, является colto nel momento cruciale в Cui Morte viene a prenderlo e si sente impreparato a seguirla; Вы можете найти все, что нужно для друзей, как Ricchezza, Bellezza и Amicizia, так как все они находятся в открытом доступе на Buone Azioni, что сцена с lui nella fossa. Everyman — это вечная драматическая драма человечества. L’elemento comico si fonde con quello tragico attverso il tentativo di Ognuno di corrompere la Morte con il denaro.

«Руоло делле священного рассказа в истории театра», «Важное место в театре», «Сопрессо театрального театра», «Королевский имперский дух», «Венское творчество в опере Кьезы». Le морали, tuttavia, sebbene portassero в Scena argomenti a carattere Religioso e didattico, trovarono osteggiamento da parte dei canonici ortodossi.Gli allestimenti erano spesso organzati da società laicali o di buontemponi, non dall’istituto ecclesiastico. Le rappresentazioni, inoltre, furono via via più studiate, ricercate e complesse, sia nella struttura Scene, che nei costumi ed effetti speciali: questo portò la Chiesa a credere che ci si scostasse troppo dalla serietà per avvicinarsi di avvicinarsi ad una я федели. D’altro canto, la società medievale non vedeva di buon occhio l’attività di artisti girovaghi come le società di buontemponi.

Le Moralità, nonostante la vivida diffusione, furono semper più osteggiate fino a ridurre la propria attività didattica nelle comunità scolastiche, Universitarie e curtensi. Confluirono poi nel teatro degli interludi.

Tra i personaggi di spicco dei Morality play c’è il Vice , который представляет собой персонифицированную визуализацию и виртуозность, которую можно использовать для совершения преступления. Se le virtù, nei Morality play sono viste come messaggeri di Dio, i vizi sono strettamente collegati al Diavolo.Originariamente il ruolo del Vice non era comico: la parola «Vice» дериват латино vitium , cioè «difetto, imperfezione». Il personaggio del Vice si sviluppò dal buffone, ma altri антенати del Vice, возможно, рискованно nei personaggi dei primi Моральные пьесы. В epoca elisabettiana il Vice divenne il «villano» e ne abbiamo delle testimonianze nei drammi di Shakespeare приходят Riccardo III , Otello , Enrico IV e Le allegre comari di Windsor .Il Vice может быть рассмотрено как rappresentazione allegorica dei sette vizi capitali, o più generalmente, come il ritratto del diavolo. Il Vice spesso стабилизации un contatto con il pubblico rivelando i suoi piani, attachverso soliloqui o monologhi.

,

Архитектура и мораль — Википедия, la enciclopedia libre

Википедия todavía no tiene una página llamada «Архитектура и мораль».

Busca Архитектура и мораль en otros proyectos hermanos de Wikipedia:

	Wikcionario (diccionario)
	Wikilibros (обучающие / руководства)
	Викицитатник (цитаты)
	Wikisource (biblioteca)
	Викинотики (noticias)
	Wikiversidad (Contenido académico)
	Commons (изображения и мультимедиа)
	Wikiviajes (viajes)
	Викиданные (данные)
	Викивиды (особые)

• Comprueba si имеет escrito el nombre del artículo de forma correa, y que Wikipedia es el lugar donde debería estar la información que buscas.Si el título es righto, a la derecha figuran otros proyectos Wikimedia donde quizás podrías encontrarla.
• Busca «Архитектура и мораль» en el texto de otras páginas de Wikipedia que ya existen.
• Проконсультируйтесь по списку произведений искусства на тему «Архитектура и мораль».
• Busca las páginas de Wikipedia que tienen объединяет «Архитектуру и мораль».
• Si ya habías creado la página con este nombre, limpia la caché de tu navegador.
• También puede que la página que buscas haya sido borrada.

Si el artículo incluso así no existe:

• Crea el artículo utilizando nuestro asistente o solicita su creación.
• Puedes traducir este artículo de otras Wikipedias.
• En Wikipedia únicamente pueden include enciclopédicos y que tengan derechos de autor Compatible con la Licencia Creative Commons Compartir-Igual 3.0. Никаких текстовых текстов, которые вы не можете найти в Интернете, о том, что вам нужно, чтобы не было никаких условий.
• Ten en cuenta también que:
  • Artículos vacíos o con información minima serán borrados —véase «Википедия: Esbozo» -.
  • Artículos de publicidad y autopromoción serán borrados —véase «Википедия: Lo que Wikipedia no es» -.

,